Urineverlies bij vrouwen, nog steeds een taboe maar er zijn meerdere efficiënte oplossingen mogelijk

Ongewild urineverlies is jammer genoeg een frequent probleem dat nog steeds in de taboesfeer hangt, veel patiënten leven met een schaamtegevoel. Dit is helemaal niet nodig gezien het probleem vaak goed kan worden opgelost. In ons ziekenhuis worden verschillende behandelingen aangeboden die elk hun voordelen hebben.

Er bestaan verschillende soorten van urineverlies, elk met hun specifieke behandeling. De juiste diagnose stellen is cruciaal om zo een efficiënte behandeling te kunnen geven. De twee meest voorkomende types van urineverlies zijn stressincontinentie en aandrangincontinentie.

Stressincontinentie, ook wel inspanningsgebonden urineverlies genoemd, is het onvrijwillig verliezen van urine bij een verhoogde druk in de buik. Typisch wordt stressincontinentie uitgelokt door hoesten, lachen, niezen, persen maar ook bij rechtkomen, wandelen en lopen. Het is een veelvoorkomend probleem bij vrouwen en het risico neemt toe met de leeftijd. Andere risicofactoren zijn vaginale bevallingen, overgewicht, suikerziekte, longziekten en voorgaande chirurgie in het bekken. Hoe actiever de patiënt is hoe meer het probleem op de voorgrond kan treden.

‘Urgency incontinentie’ of aandrangincontinentie is het onvrijwillig samentrekken van de blaas met urineverlies tot gevolg. Dit gaat meestal gepaard met een gevoel van aandrang. Patiënten die last hebben van aandrangincontinentie gaan vaak veelvuldig naar het toilet zowel overdag als ’s nachts. Wanneer de twee types van urineverlies bij één patiënt voorkomen spreken we van urineverlies van het gemengde type.

Voor elk type urineverlies is er een specifieke behandeling. Indien je een behandeling krijgt die dient voor een ander type urineverlies, zal er geen verbetering zijn van de klachten. Het is dus belangrijk om te achterhalen over welk type urineverlies het gaat alvorens er een behandeling kan gestart worden. ” verduidelijkt dokter Christophe Orye, uroloog in ons ziekenhuis.

De diagnose wordt gesteld aan de hand van een gesprek over hoe het urineverlies verloopt, zoals de omstandigheden en de hoeveelheid urineverlies. Nadien zal er indien nodig een klinisch onderzoek plaatsvinden en eventueel technische onderzoeken. Indien het niet duidelijk is over welk type urineverlies het gaat of een behandeling bijvoorbeeld niet werkt, kan gebruik gemaakt worden van een plasdagboek en of een urodynamisch onderzoek. “Als de diagnose gesteld wordt, zullen we samen met de patiënt de mogelijke behandelingen overlopen. Vooreerst kan het aanpassen van de levensstijl soms al een gunstig effect hebben op urineverlies.” aldus dokter Orye.

Stressincontinentie
Voor stressincontinentie is de eerste behandeling die kan voorgesteld worden bekkenbodem-spieroefeningen onder leiding van een kinesist met bijzondere bekwaming in de bekkenbodem.

Indien deze behandeling niet volstaat kan er gekozen worden voor een tweedelijnsbehandeling. De meest gangbare is een bandje van kunststof dat onder het plaskanaal geplaatst wordt. Dit is een chirurgische behandeling waarbij er een incisie wordt gemaakt onder het plaskanaal en hierlangs een netje wordt ingebracht.

Daarnaast bestaat er ook een medicijn dat de kracht van de sluitspier kan verhogen en zo kan bijdragen aan continentie.

Een alternatief dat sinds kort in het Imeldaziekenhuis wordt aangeboden, is het injecteren van een bulking-middel type Bulkamid. “Tijdens deze behandeling wordt op vier plaatsen in het plaskanaal een vloeistof geïnjecteerd die voor 97,5 % uit water bestaat. Het voordeel van deze behandeling is dat ze minder invasief is dan een netje en dat deze behandeling nauwelijks risico’s heeft op complicaties . 66% van de patiënten is met dit bulking-middel verlost van hun probleem. Het is wel belangrijk te vermelden dat de behandeling met een bulking-middel niet terugbetaald is. Het kost je als patiënt ongeveer €1.200.

Hoewel de ingreep met het kunststof-bandje bij meer patiënten (95%) tot succes leidt, zijn we er toch van overtuigd dat het bulking-middel voor sommige patiënten de behandeling naar keuze kan zijn: patiënten die bijvoorbeeld liever geen netje wensen of een iets minder invasieve behandeling verkiezen. Het bulking-middel kan ook nog toegediend worden indien een patiënt al een netje heeft maar nadien toch nog blijvend urineverlies heeft bij inspanning.” vertelt uroloog Orye.

Als laatste mogelijkheid kan er ook nog chirurgie toegepast worden met lichaamseigen weefsel. Hiervoor werkt ons ziekenhuis samen met andere centra.

Aandrangincontinentie
De behandeling voor aandrangincontinentie is meer gebaseerd op medicatie, dit om de blaas niet onvrijwillig te laten samentrekken.

Als eerste behandeling wordt hier meestal gestart met een anticholinergica of een beta-3-mimetica. De bedoeling van deze producten is om de patiënt minder frequent te laten urineren en dus op tijd het toilet te kunnen bereiken en zo de incontinentie te behandelen. Deze producten zijn ook meestal niet terugbetaald en kunnen ook enkele nevenverschijnselen veroorzaken.

Tweedelijnsbehandeling hier bestaat meestal uit het injecteren van Botox in de blaas of het plaatsen van een pacemaker voor de blaas. Voor deze laatste behandeling  werkt Imelda ook samen met andere centra. Een nadeel van Botox is de kostprijs, aangezien het ook niet terugbetaald is. Spijtig genoeg is Botox  geen definitieve oplossing, het effect neemt af na 6 à 12 maanden.

“Als urologen zijn wij ervan overtuigd dat een probleem zoals ongewild urineverlies geen issue meer mag zijn. Wij doen er dan ook alles aan om de juiste behandeling te vinden en daarmee de levenskwaliteit van de patiënt te verhogen.” sluit dokter Christophe Orye af.
 

Al onze urologen helpen je graag verder met urologische problemen:

Dr. Hendrik-Jan Florin
Dr. Thibault Meert
Dr. Hendrik Plancke
Dr. Christophe Orye